Thursday, April 21, 2011

Όλα θα βρουν το δρόμο τους και ο καθένας το δικό του.

Η πορεία του ανθρώπου πάνω στη γη, αν ειδωθεί στο πέρασμα των χιλιετιών και όχι σε πλάνα δεκαετίας, δεν δείχνει παρά μια διαρκή του εξέλιξη, σύμφωνα με τις γενετικές του προδιαγραφές, όπου, αυτό που είναι να κάνει, το κάνει κάποια στιγμή, ο κόσμος να χαλάσει, και ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει, αργά ή γρήγορα.

Στο διαχρονικό ανθρώπινο γίγνεσθαι, οτιδήποτε πάει κόντρα στη φύση του, δεν μπορεί να διαρκέσει για πολύ, έστω κι αν κρατήσει κάποιους αιώνες. Ακόμη κι αν ο ισλαμικός φονταμενταλισμός, για παράδειγμα, ξανακουκουλώσει τις γυναίκες στους φερετζέδες για κάνα αιώνα (που δεν το βλέπω), θα έρθει μια μέρα που αυτές θα βγάλουν τις μαντήλες τους, για να κοιταχτούν με τους άνδρες πρόσωπο με πρόσωπο, αφού η φύση δεν γράφει πουθενά ότι οι γυναίκες είναι σκιάχτρα.

Οι διάφορες διαστρεβλώσεις που έχουν ισχύσει κατά καιρούς, έχοντας στραμπουλίξει διάφορα μέλη του ανθρώπου, (όπως, ο χριστιανισμός στραμπούλιξε τα γενετικά του μέλη), προκάλεσαν μουδιάσματα και αναπηρίες, οι οποίες, όμως, με τη φυσιοθεραπεία των αιώνων αποκαταστάθηκαν.

Το εντυπωσιακό με τη δύναμη της φύσης είναι ότι ακόμη και ισοπεδωτικές περίοδοι που εξαφάνισαν εξελιγμένα δείγματα πολιτισμού, (όπως ο Μεσαίωνας εξαφάνισε τα έργα της «αμαρτωλής» αρχαιότητας), δεν κατάφεραν να αποκόψουν τον άνθρωπο από την αλυσίδα της εξέλιξής του. Αυτό συμβαίνει γιατί οι φυσικές προδιαγραφές του είδους βρίσκονται μέσα στο κάθε άτομο, έτσι ώστε ακόμη κι αν συμβούν εξωτερικά γεγονότα που να το αποκόψουν από την εξελικτική σειρά του, αυτό κάποια στιγμή θα βρει την άκρη του νήματος και θα συνεχίσει από εκεί και πέρα.  

Η φυσική κίνηση του ανθρώπου δεν μπορεί να εμποδιστεί μακροπρόθεσμα, έστω κι αν μεσοπρόθεσμα υπερισχύσουν διαστρεβλωτικές αντιλήψεις και πολιτικές. 

Οι διάφοροι παρανοϊκοί ηγεμόνες που νικούν κατά καιρούς στα πεδία των μαχών, θέτοντας σε κίνδυνο βασικές συνισταμένες του ανθρώπου, (όπως την ελευθερία του, για παράδειγμα), το μόνο που καταφέρνουν είναι να  καθυστερήσουν τη φυσική του κίνηση, με καταστροφικά αποτελέσματα για την περίοδο της «ένδοξης» δράσης τους.

Οι αρχικές νίκες του Χίτλερ, ας πούμε, ήταν μοιραίο να εξελιχθούν σε αιματοβαμμένη ήττα της διαστροφής του, που συνεπήρε τα καταπιεσμένα γερμανικά πλήθη με τη μεγαλομανία της. Ακόμη και να είχαν νικήσει οι Γερμανοί στα πεδία των μαχών και να είχαν κάνει το Ράιχ που φαντασιωνόταν, η αυτοκρατορία τους θα σωριαζόταν σύντομα, όπως σωριάστηκε και η ρώσικη Σοβιετία, παρά τη νίκη των Ρώσων και την υπερίσχυσή τους στο μισό πλανήτη.  

Το «δίκαιο του εργάτη» των σοβιετικών, ήταν φυσικό επόμενο να καταρριφθεί, αφού αγνοούσε όλα τα άλλα δίκαια και τα ισοπέδωνε, με τον οδοστρωτήρα της κομμουνιστικής ισότητας να παραχώνει όποιον διαφωνούσε. Η τελική νίκη των Αμερικάνων έναντι των Ρώσων δεν έγινε στα πεδία των μαχών του "ψυχρού πολέμου", αλλά στα πεδία των δικαιωμάτων και των προτύπων.

Οι Αμερικάνοι πρότειναν ένα μοντέλο που φάνηκε να αρέσει περισσότερο στον κόσμο, γιατί ανταποκρινόταν καλύτερα στη φύση του, και όχι γιατί ο κόσμος έπεσε θύμα προπαγάνδας ή εξαγοράς και καταναλωτικού εκμαυλισμού.

Από τη στιγμή που ο αμερικάνικος ευδαιμονισμός αποδείχτηκε ανεπαρκής, (με την επιφανειακότητα και την απουσία πνευματικότητας που τον διακρίνει), έχασε και την αξιακή του σημασία, ενώ, οι Αμερικάνοι παραβιάζοντας το δημοκρατικό τους μοντέλο, (με τις αποικιοκρατικές επεμβάσεις τους, την επιβολή δικτατοριών, την οικονομική εκμετάλλευση, κλπ.), άρχισαν να χάνουν και γεωπολιτικά, γιατί έχαναν στα «μάτια του κόσμου». 

Η σημερινή παγκοσμιοποίηση, υπό διεθνή καπιταλιστική κηδεμονία, που διαδέχεται την αμερικάνικη, είναι μεν φυσική εξέλιξη του καπιταλισμού, δεν είναι όμως καθόλου σίγουρο ότι υπακούει και στην ανάγκη της φυσικής εξέλιξης του ανθρώπου.

Το κερδοσκοπικό μοντέλο που προτείνει η διεθνής των αγορών, πέρα από το ότι εξετάζει τον άνθρωπο μονομερώς, ως οικονομική μονάδα και όχι ως σύνθετη ολότητα (με πνευματικές ανησυχίες και όχι μόνο με υλικές ανάγκες), οδηγεί σε εξάντληση των πόρων, τόσο της φύσης όσο και του ανθρώπου. Για αυτό είναι μοιραίο να αποτύχει, αφού προωθεί μονομερείς πολιτικές, υπέρ μεμονομένων συμφερόντων και εναντίον του όλου. Ακόμη και αν καταφέρει να επιβληθεί γεωπολιτικά, θα καταρρεύσει από τις εγγενείς αδυναμίες του και τις καταστροφικές συνέπειες του πάνω στη φύση, τη δική μας και των άλλων.

Οπότε, δεν έχουμε παρά να περιμένουμε (;) Χμ, δεν είναι ακριβώς έτσι. Ναι μεν, η πτώση κάθε αφύσικης κατασκευής είναι απλά ζήτημα χρόνου, αλλά επειδή δεν ζούμε από 500 χρόνια ο καθένας, πέφτει κομμάτι δύσκολο να τρως πακέτο τη δυστυχία στο παρόν, για να χαρείς κάποτε, στο ανύπαρκτο για σένα μέλλον.

Η ανάγκη να βιώσουμε το όλον μας, όσο πιο «γεμάτα» μπορούμε, στη μικρή ζωή που ζούμε, μας κινητοποιεί ενάντια σε όποια θέση μας καθηλώνει σε αφύσικες στάσεις, ενώ, συνάμα, μας δραστηριοποιεί υπέρ όποιας υπόθεσης εκφράζει τα ενδόμυχα ζητούμενά μας, σύμφωνα με τις γενετικές μας προδιαγραφές. 

Έτσι γινόμαστε εμείς αυτοί που παίζουν το ρόλο της Ιστορίας και όχι αυτοί που παίζουμε το ρόλο της.

Με αυτήν την έννοια, ιστορικό πρόσωπο είναι ο καθένας από εμάς και ο κόσμος είναι στα χέρια του.

1 comment:

  1. το δικαιο του εργατη των σοβιετ (που αμφιβαλλω αν ηταν δικαιο αλλα εστω το φανταζομαστε και ετσι) δεν καταρριφθηκε επειδη ισωπεδωνε αλλα δικαια. Το δικαιο ειναι ανθρωπινο κατασκευασμα και δεν υπαρχει στην φυση. Στην φυση υπαρχει το δικαιο του υσχυροτερου...

    τα υπολλοιπα ειναι γνωστα.

    ReplyDelete